Düşünseniz, minik bir kurbağa ya da yılan, bedenlerinde ölümcül zehirler barındırıyorlarkendileri pek sağlıklı ve mutlu! Pekala, bu nasıl mümkün oluyor?
Bazıları insanı öldürecek ya da önemli sıkıntılar yaratacak kadar zehirliyken kendilerini nasıl korudukları bizi yeniden tabiatın büyüleyici dünyasına götürüyor.
Tabii ki gördüğümüz anda topukları vura vura kaçmayı tercih ediyoruz lakin tekrar de önce bu sırrı açığa kavuşturalım.
Zehirli ok kurbağaları
Canlı renkleriyle dikkat çekseler de zehirli ok kurbağalarının bu renkleri aslında onların “Bana yaklaşma!” demelerinin bir nedeni. Bedenlerinde batrakotoksin ismi verilen güçlü bir zehir taşıyan bu kurbağaların zehirleri aslında bedenlerinde zaten üretilmiyor. Onlar zehri, yedikleri böceklerden alıyorlar.
Vücutları ise bu toksinleri zararsız hâle getiren özel proteinlerle dolu. Proteinler, zehrin hücrelerine zarar vermesini engelliyor ve böylelikle bu ölümcül toksinleri kendi savunmaları için depolayabiliyorlar.
Mavi halkalı ahtapot
Bir öbür değişik örnek ise mavi halkalı ahtapot. Küçük boyutlarına karşın bu ahtapotlar tetrodotoksin ismi verilen bir zehir üretiyorlar. Tetrodotoksin, hudut sistemini felç edebildiğii çok küçük ölçülerde öldürücü bile olabiliyor.
Mavi halkalı ahtapotlar, bu zehri tükürük bezlerinde üretiyor ve gerektiğinde avlarını etkisiz hâle getirmek için kullanıyor. Zehre karşı bağışıklık geliştirdikleri için güçlü toksini inançlı şekilde barındırabiliyorlar.
Denizanası
Denizanası deyince çoğumuzun aklına şeffaf yapıları ve suyun içinde süzülen şık hareketleri geliyor. Lakin kimi denizanası tipleri, inanılmaz derecede güçlü zehirler taşıyor. Örneğin, kutu denizanası olarak bilinen cinsin zehri, insanlarda önemli yanıklara ve hatta mevte neden olabiliyor.
Denizanaları ise bu toksinleri özel hücrelerde (nematosist) depoluyor. Bu hücreler, yalnızca avını yakalamak ya da kendini savunmak için kullanıldığında toksini serbest bırakıyor. Böylelikle de denizanası kendi toksinlerinden etkilenmiyor.
Engerek Yılanı
Zehirli hayvanlar deyince engerek yılanından bahsetmemek olmaz. Bu yılanlar, zehirlerini avlarını felç etmek ve sindirimi kolaylaştırmak için kullanıyor. Zehir bezleri, toksinleri üretiyor ve bu toksinler, yılanın bedenine zarar vermeden dişlerindeki özel kanallarda depolanıyor.
Yılan, avına saldırdığı anda da bu kanallar aracılığıyla zehri enjekte ediyor. Yılanın kendi vücut hücreleri ise zehre karşı dirençli olduğundan etkilenmiyor.
Peki bu zehirlerin hayatımızdaki değerinden haberiniz var mı?
Zehirli hayvanların toksinleri muhakkak proteinleri hedef almamıza yardımcı oluyor. Proteinlerin fonksiyonlarını keşfetmek ise ilaç dizaynının temelini oluşturuyor.
Örneğin kurbağa zehri bileşenleri birtakım anti-kanser tesirlerine sahipken çeşitli zehirli balıklarda bulunan tetrodotoksin ise yeni anestezik ilaçların kaynağı olarak hedef alınıyor.
Yine gördük ki zehirli de olsalar hayvanlar sayesinde öğreneceğimiz çok şey var.
Hayvanlar hakkında öğrenmek isteyeceğiniz daha fazla bilgi için: